Цікава, што, калі я пачаў працу ў Свабодным тэатры, практычна першы ж паказ у Мінску сарвалі ўлады, давялося “партызаніць”.
Каля Мінску знялі катэдж на вяселле. Акторы выдатна сыгралі жаніха і нявесту, іхных сяброў. Фата, упрыгожанні на машынах, усё як у людзей. І далей фактычна ўвесь час гралі спектаклі, ведаючы, што ў кожны момант могуць заявіцца міліцыянты. У 2007 дык наагул затрымалі каля пяцідзесяці чалавек: трупу плюс гледачоў, пяць з якіх былі замежныя дыпламаты і не адразу зразумелі, што ўжо пачаўся іншы спектакль. Але збольшага нам дазвалялі граць, абы толькі мы сябе не надта афішавалі. Я думаю, што ў нас не бачылі сур’ёзнай пагрозы для рэжыму.
Тэатр – музыка – тэатр. Перад 2020-м у нашага гурта “РСП” былі па тры канцэрты на месяц. А лібералізацыя і мяккая беларусізацыя пачаліся прыблізна з 2009 года. Дзень вышыванкі, беларуская мова на таварах, дыскусіі ў дзяржаўнай тэлевізіі пра нацыянальную ідэю. Пасля Дзень вышыванкі сабе БРСМ забраў. Стагоддзе БНР афіцыйна дазволенае. Маскве пачалі ледзь не кулаком махаць: маўляў, Беларусь незалежная, не лезьце. Мы з жонкаю на кухні неяк абмяркоўвалі, напалову жартам казалі: “Дык што цяпер, за Лукашэнку галасаваць?” І тут такое…