Я яшчэ думкамі ў тых падзеях. Зразумела, што ўсё паводле гісторыі: пасля незавершанай рэвалюцыі надыходзіць рэакцыя. А мы цяпер жывём у рэакцыйны час. Колішні драйв сышоў, але я гэта ўсё не адпускаю, неяк адчуваю сябе ў моманце, сачу за навінамі, трымаю настрой. Бо гэта вельмі цікава. Не ўсім выпадае ў жыцці ці браць удзел, ці назіраць за такімі гістарычнымі падзеямі. Таму я сачу, дакладна сачу. І штосьці дапамагаю рабіць.
Я не стаў бы рабіць прагнозаў, бо прагнозы могуць не здзяйсняцца. Але чакаю пэўных зрухаў, магчыма, налета, ці ў другой палове сёлета. Калі, можа, пачнуць рэгістраваць партыі, і я нават запісаўся – таксама з цікаўнасці – у партыю Бабарыкі. Яе, напэўна, не зарэгіструюць, але цікава, як гэта будзе. Такіх масавых партыяў у нас не было з 1990-х гадоў. Цяпер у людзей запыт на лепшае жыццё. А дзейныя ўлады, ясна, гэтага запыту задаволіць не могуць. Ні адказу, ні магчымасці зрабіць штосьці новае, змяніць у жыцці. Таму будзем штосьці глядзець, рабіць, даглядаць.