Мы самі сябе загналі ў пастку. Шмат людзей, нават сталыя праціўнікі ўладаў, займаюцца нейкаю фігнёю. Няма сістэмнага падыходу, і мяне гэта вельмі дзівіць.
Ужо доўгі час у Беларусі народ і ўлада жывуць рознымі жыццямі. Але цяпер народ не мае даверу да ўлады, не мае жадання з ёй узаемадзеяць. Вельмі паказальная была вясна 2020 года, калі людзі абʼядналіся і пачалі працаваць талакою, падтрымліваць лекараў падчас пандэміі COVID-19. У нас пабудавалася сацыяльнае грамадства, калі кожны змагаўся адзін за аднаго. І развіццё гэтага грамадства мы бачылі да восені 2020 года, пакуль не пачалі жорсткімі рэпрэсіямі заганяць усіх у падполле.
Але ж увесь рух быў не на ўзроўні чацікаў, мы ўсе пабачылі адно аднаго. І гэтага не выкрасліць. Мы ўсё памятаем. Цяпер у нас зіма, лёгкі мароз, замаразкі. Усім хочацца без выбухаў. Беларусь атрымала тыпу незалежнасці, у адрозненне ад іншых рэспублік СССР, на халяву, крывёй яна не ўмылася. Украіна дасюль умываецца крывёю. Канечне, хацелася б, каб мы пазбеглі сілавога сцэнара, але нас гэта яшчэ чакае. І калі грамадства не зразумела, што на нас кроў Бандарэнкі, Тарайкоўскага, Ашурка і тых, каго забілі, што гэта кроў ахвяраў, значыць, будзе яшчэ. І тады мы пойдзем дзерці за горла.
Ахвяры, на жаль, будуць. Я магу пра гэта спакойна казаць, бо я сваё пражыў. Калі што, многае пабачыў, нешта зрабіў, мяне задаволіць такі канец. Я не збіраюся ў героі, але калі будзе трэба, то я гатовы біцца. Успомнім “справу Зельцара”, але яго не ўдалося зрабіць трыгерам для больш шырокага грамадскага ўзброенага супраціву. Улада хоча крыві і распальвае грамадства, каб каго-небудзь выклікаць на некантраляванае дзеянне. Так, цяпер гэта гучыць як экстрэмізм, але і ў афіцыйным атачэнні ўладаў ёсць людзі, якія хацелі б народ давесці да гэтай партызанкі, каб потым сказаць: вось так, вось да чаго дайшло! Ім трэба ахвяры.
Такой крыважэрнасці няма апраўдання. Здымайце з сябе пагоны, накрывайцеся прасцінай і паўзіце на могілкі. Іншых варыянтаў няма, ніякіх перамоваў. Кроў, да жалю, будзе. Але народ інстынктыўна адцягвае гэты момант, хоча захаваць сябе і сваю кроў непралітаю.