З актыўных сёння праектаў – lutysakavik, постпанкаўскі нью-ўэйвавы гурт. Мы прыдумалі яго з паэтам Уладзем Лянкевічам, каб зрабіць штосьці іранічнае на новай хвалі постпанку. Потым мы зразумелі, што нашая іронія часам успрымаецца сур’ёзна. Але, можа, гэта і плюс. Уладзь умее пісаць клёвыя тэксты, да таго ж у праекце я паспрабаваў спяваць, і мы стваралі сабе нейкія вобразы. Аказалася, што людзям гэта заходзіць, бо гучыць досыць модненька.
Уладзь Лянкевіч — музыка і літаратар, які ў 2020 двойчы апынуўся за кратамі.
Чытаць гісторыю Ўладзя Лянкевіча можна
тут.
«Гаротніца» – мой першы гурт, у якім я граў яшчэ ў 14 гадоў. Таму забаўна, што праз 10 гадоў мы ўзнавіліся ў Harotnicamix вузкім складам: я, Андрусь Такінданг і Валерыя Валадзько. Гэта спалучэнне электроннага біту і сінтэзатараў з акустычнымі інструментамі. Мне вельмі падабаюцца тэксты, якія піша Андрусь Такінданг: ён умее перадаць жаночыя адчуванні, не кожнаму мужчыну гэта даступна. Песні ўздымаюць тэму фемінізму, і гэта крута.
Андрусь Такінданг трапіў на содні пасля дваровага маршу. Валерыю Валадзько звольнілі са школы пасля даносу маці першакласніцы.
Апроч таго, разам з сябрамі-купалаўцамі я граю ў гурце ili-ili, а таксама як выканаўца задзеяны ў праекце Вольгі Падгайскай Five – storeyensemble: светлая і рэфлексіўная музыка, якую я гатовы граць хоць штодня.
Цяпер гэтыя праекты троху запаволіліся, і я, на жаль, паўплываў на гэта. Мне складана працаваць: не стае сілаў, настрою, эмоцыяў. Ад гэтага сумна, спрабую сябе прымушаць. Думаю, што гэта і праз агульную сітуацыю ў краіне. І праз заведзеную на мяне крымінальную справу, якая вісіць паўгода.